Duyduklarıma inanamamıştım.İnanmak da istemiyordum. Nasıl olurdu da bu kadar yavanlaşılabilirdi.? Nasıl bu kadar basit ve yoz olunabilirdi ki?Aklım mantığım kabul etmese de olunabiliyormuş. Yaşayarak ,inandığım ,güvendiğim ,değerleri var dediğim insanlar öğrettiler ucu yanmış şişlerle dağlaya dağlaya yavaş yavaş. Artık riyayı ,iki yüzlülüğü ve sahtekarlığı tanıyorum. Kayıp mı kazanç mı kestiremiyorum ama tanıyorum.

Herşey o kadar garip ki;ağır ağır işlenen kanıtlanmayacak bir cinayet gibi ...İpucu yok, fail yok, maktul yok ama cinayet var.

Manolyaları bilir misiniz? Çok güzeldirler ama dokunmamalısınız onlara. Çünkü hemen küserler. Boyun büküp ,çürürler.Artık kim manolya kim değil ciddi bir ayrım yapma zamanı galiba...

Kendi gerçeklerinden bakıyor insan dünyaya.Ve yaşlanıyor.Aslında zaman değil insanı yaşlandıran.Geçen zamanı düşününce ve inanmak istemediği şeyleri yaşayıp ,en gerçek olanla burun buruna gelince pek çok şekil ve görüntüde aklar saçlara , hüzün gönüle düşüyor ve bir de bakmışsınız ki yaşlanmışsınız.

Dönüp geriye bakacak zaman kalmadan, irdelemelere,hesaplaşmalara fırsat kalmadan elinizden alınmış koca bir hayat ve siz örselenmiş,dokunulmuş manolyalar gibi çürümeye başlıyorsunuz. Ve sizi çürümeye terkedenler ;

Hayatı paylaşmak için aynı yolu yürüdüğünüz dostlarınız

Ömrünüzü birlikte geçirmeyi düşlediğiniz hayat arkadaşınız

Sırlarınızı ,acınızı ,sevincinizi paylaştığınız arkadaşlarınız

Çocukluğunuzu oyunlarınızı paylaştığınız eviniz ,bahçeniz

Aynı karında yattığınız kardeşiniz belki ...

Biri ya da birileri ille de hayal kırıklığına uğratıyor insanı ömrünün bir kesitinde.Sizler de manolyalar gibiyseniz sizin katiliniz kim.? Cinayet nerede ne zaman ve nasıl işlendi ya da işleniyor ağır ağır düşündünüz mü? 

Aktarma anında Bu Yazı 487 kez okundu