Gözde Yılmaz... 
Tek maçla hele de tek setle oyuncu değerlendirmeyi hiç de doğru bulmasam da Gözde'yi Minchanka Minsk maçının üçüncü setinde izledikten sonra, elimde olmadan düşündüklerimi sizinle paylaşmak istedim.
Bazı oyuncular rekabetten hoşlanır, mücadele eder, savaşır ve formayı eninde sonunda alır. Ama Gözde'de durum: "Olduğu kadar, olmadığı kader". İki hata yapınca hemen pes etti. Halbuki Gözde ve Hande, Kosheleva ve Larson kadar iyi olmak lüksüne sahip değiller, onlardan daha iyi olmak için terlerinin son damlalarına kadar mücadele etmek mecburiyetindeler. Eczacıbașı gibi büyük kulüplerde olmanın en zor tarafı budur belki de... Herkesten çok daha fazla çalışmak, savaşmak ve sabretmek... 
Ama bu olmayınca Neriman örneğinde olduğu gibi Eczacıbașı ile olmuyorsa yol yakınken başka yönler bulmalı, önünde Larson'un, Kosheleva'nın olmadığı başka bir denize yelken açmalı.. Belki de rekabetten güç doğar diye düşünen kulüp burada yanlışı yaptı. Bazı oyuncular engelli koşuda her engel sonrası vites yükseltirken, bazıları önlerinde kimsenin olmadığı düz koşularda daha başarılı oluyor. 
Belki de Gözde'nin istediği gibi koşacağı yeni yerler bulması gerekiyor. Gözde için sanki gidişat sezonun çok büyük kısmını kenarda bekleyerek geçirecek gibi. Gözde seviyesinde bir oyuncunun bunu kabulleneceğini düşünmüyorum. Belki de yanılıyorumdur. Bakalım zaman beni ne kadar haklı ya da haksız çıkaracak...!?

Eczacıbaşı VitrA – Minchanka Minsk: 3-0 maçın haberini oku!