Sevgili okurlarım yaklaşık yarım asırdır voleybol sporu içinde bulunuyorum. Bu sporun değişik kulvar ve işlevlerinde bulundum.  Başlangıçta oyunculuk, akabinde seyircilik, sonra taraftarlık devamında yöneticilik. nihayetinde tekrar seyircilik , ama  nedense bir türlü terk edemediğimiz taraftarlığı da  bu arada hala boynumuzdaki  kolye misali  taşıyoruz, sanki damarlarımızda dolaşan ve bizi yaşatan kanımız gibi ;  kimseye de  takımımıza söz ettirmemeye, söz söyletmemeye  çalışıyoruz.  Galip geldiğimiz maç sonları herkes çok mutlu, takım kendisinden beklenen performansın çok ama çok üzerinde  oynuyor, oyuncuların Maşallahları var, her oyuncu iki kişilik verimli, sahaya terinin son damlasını akıtıyor, son top rakip alana düşünceye kadar mücadele ediyor……Mağlup olunduğu zaman ise bu düşüncelerin ne yönü değişiyor , ne de kapsama alanı içinde kalınıyor. Pekiyi açıklama görevini kim üstlenecek neden yenilgi geldi diye. Tiyatro burada  başladı, başrol oyuncusu aranıyor. O kadar fazla uzağa gidilmesine gerek yok , maçın kaderiyle kim oynar ? Tabiki lacivert  beyaz giysililer yani Hakemler…

İki güzide kulübümüz hazırlık maçı yapıyorlar, maçı yönetmek için ilk teklif bana geldi. Ben kendilerine o kulenin adalet sarayı gibi kutsal olduğunu ve oradan dağıtılacak olan adaletin doğru ve düzgün tecelli etmesi gerektiğini ve benim görüş sorunum olduğu ki fark edilmesine ve bilinmesine rağmen bazı yazarların beni eleştirirken vurguladıkları özelliğim  gerekçesiyle hata yapabileceğimi söyleyerek görevden affımı istedim,  sağ olsunlar anlayış ile karşıladılar. Ama arkadaşlara yanımda duran yılların tecrübeli voleybol antrenörünü, hepimizin her yönü ile taktir ettiğimiz saygın voleybol adamının bu görevi de layıkıyla yerine getireceğini  tavsiye etmekten geri kalmadım, maçı onun yönetmesini teklif ettim , kabul ettiler. Kendisine düdük verdiler ve başarılar dileyerek kuleye gönderdiler.

Aramızda kalsın bu antrenörümüze takımı yenildiği zaman sahada en iyi oyuncun kimdi diye sorup şakalaşıyordum. Bana direk olarak maçı yöneten başhakemi gösteriyordu . Ben de o zaman senin oyuncuların ruhlarını evlerinde mi bıraktılar diye takılıyordum sevgili arkadaşıma. Ne yaptı baş hakem diye sorsam, aman yarabbim neler yapmamış ki….. duysanız adamı hakem değil, cellat sanırsınız, takım doğrayan kasap sanırsınız. Sanırsınız oğlu ,…. sanırsınız.

Bir Fransız atasözü vardır  ‘’ Koyunlarımıza Dönelim ‘’ bizde maçımızın sonuna dönelim ; ufak tefek, maçın kaderine etki etmeyecek nitelikte hatalar ile tamamladı yönettiği hazırlık maçını sevgili  arkadaşımız. 

Benim şimdi asli  görevim başladı, kuleden iner inmez soluğu yanında aldım ve kendisine başlamış olduğu hakemlik kariyerinde başarılar dilemek istedim ama o ne , sözümü dahi tamamlayamadan itiraz geldi. ‘’Hakemlik çok zormuş ya , öyle göründüğü gibi değilmiş, benim yapabileceğim iş  hiç değil ; benim  ayaklarım parkeye bassın, yükseğe kim çıkarsa çıksın ‘’ itiraflarında bulundu. Hocam siz bari bunları söylemeyin, vallahi üzülürüm dedimse de beni dinlemeden yanımda uzaklaşarak salondan ayrıldı.

Tavsiye ediyorum bir musibet  bin nasihatten  iyidir, denemek için olanak bulursanız maç yönetmeseniz bile o hakem kulesine bir çıkın , orada bir iki saat geçirin ve sanal olarak ta olsa hakemlik yapın. Bakalım aynı duygular ile mi yere ineceksiniz yoksa değişmiş düşünceler ile mi ?

Hayırlı günlerimiz olsun.

MEHMET NİLMEN