Altyapılar Türkiye  Birincilikleri  geçtiğimiz yaz başı  Bursa’da   Buttim Fuar alanında, İldeki mevcut olan Spor Salonlarında ve yine yakın İlçe ve çevrelerde bulunan  salonlarda gerçekleştirildi. Aradaki mesafeler ve maçların çakışma durumları dikkate alındığı zaman yalnız farklı  iki  grupta bulunan takımlarımızın  aynı  salonda oynanacak olan maçlarını takip etmek zorunda kalıyordunuz. Tuttuğunuz ve uğruna gönül verdiğiniz hangi takım ise siz onun peşinden gitmek zorundaydınız ;  şansımızın yaver gitmesi sonucu takip etmek zorunda olduğumuz maçların oynanacağı salon ile kaldığımız otelin arası o kadar yakındı ki  yürüyüş zamanı ile beş dakikayı geçmiyor ve yeşilliklerin arasından yürüdüğünüz için de yazın ilk sıcak  furyasından kendinizi kurtarmış oluyordunuz.

İlk gün turnuvaya katılamayan iki  takım yüzünden maç programında bazı aksamalar oldu. Salona gittiğimizde oynanacak olan günün tek maçının  saatinin akşam üstü olduğunu öğrendik, tribünlerde muhtelif şehirlerden oyuncu velileri ile derin bir sohbete daldık , tabi aramızda daha önceki turnuvalardan tanışmış olanlar da vardı, yeni edindiğimiz dostlarda. Konu spor ve voleybol olunca ister istemez samimi  bir hava oluşuyor ve ayaküstü kurulan dostluklar güzel sohbetler  ile taçlandırılıyor. Birbirimiz ile belki geçmiş dönemlerdeki takımlarımızın yaptıkları karşılaşmalar esnasında tartışmış olabiliriz, herkes haklı olduğunu zannedebilir, diyalog kuramadığımız için yaptığımız eleştirilerin doğru olduğuna inanabiliriz. Önemli olan maç bitiminde o salonun kapısından çıkarken dost olarak çıkabilmek, arkadaş olarak çıkabilmek, görüşmek üzere hoşça kalın diyerek vedalaşabilmek.

Ben davetsiz misafirimiz ile  işte böyle bir ortamda tanıştım!.  İlk gün kendisini salonun önündeki alanda gezinirken, muhtemelen yiyecek bir şeyler ararken görünce bayağı tuhafıma gitmiş, ihtiyaten yanımda  getirmiş olduğum yiyeceklerden vermek ve sevmek için yanına yanaştığımda ise park etmiş olan araçların altına girmişti. Kendisinin orada kalmasına gönlüm elvermemiş, çevrede bulunanların  katkıları ve yardımıyla arabaların altından çıkarmış, özgür bir şekilde dolaşmasını sağlamıştık.

Final grubuna kalmayı garantileyen iki takım arasında grup birinciliği maçı oynanacaktı son gün o salonda. Çapraz eşleşmelerde avantaj sağlayabilmek karşınıza nispeten daha zayıf takım çıkmasını arzu ederseniz, kendi grubunuzu ilk sırada bitirmeyi amaçlamış olursunuz. Maç hem iddialı, hem de takımların taraftarları iddialı, çok güzel destekler ile başlayan maç ileri ki sayılarda iki takım seyircilerin birbirleri ile söz düellosunu başlatmaları üzerine hava gerginleşmişti. Ben her zaman yaptığım görevi ifa etmeye çalışıyordum, salonun içinden ve kısa çizginin oldukça gerisinden  maçın görsellerini çekmeye gayret ediyordum .

Maçın elektriği ve tansiyonu giderek yükseliyor, kendi kendime acaba bu maçın sonu nasıl gelecek diye düşünüyordum. İki testi çarpışınca biri kırılırsa diğeri çatlar dermiş Atalarımız, benim tavsiyem ise kimse kimseyle çarpışmasın, güzel güzel maçını seyretsin yönündeyken  birden başımı oyun salonunun giriş  kapısına çevirdiğimde davetsiz misafir  ile göz göze geldik, maç oynanırken oyun alanına  girmemesi için kendisini geldiği yöne döndürmek istedim ama başaramadım. Oyun alanına doğru yöneldiği  sırada onu gören  bir seyirci tribünden atlayıp müdahale etmek istedi ama sıyrılıp yanından gittiği ve yakalanamadığı için tam file altındaki çizgiye gelip durdu ve çizgi ihlali yapmadan öylece etrafa  bakınmaya başladı.  İnanırmısınız o gergin salonun  bir anda  tansiyonu düştü, alandaki oyuncular dahil  herkesi gülmek tuttu ve bu arada dostuma da tribünden destek verildiğine ,  ismi ile  şahsına münhasır tezahürat yapıldığına  yakınen  tanık   oldum.

Kendisini tutmak için ilk önce maçın yardımcı hakeminin yaptığı hamle yetersiz kalınca, bençten gelen takım antrenörü bu işte deneyimli olmalı ki tek hamlede  yakalamayı ve  salon görevlisine teslim etmeyi başardı. Dostumuzun bu sürpiz şovu sayesinde maçımız kazasız tamamlandı, maç sonu taraflar birbirlerine gelecekte başarılar dileyerek ayrıldılar.

Akşam otele geldim, odamdan lobiye indim ve televizyonda  haberleri izliyorum. Bir baktım bizim maçta çekilen kısa görüntü ve verilen haber,  beni hiç  ama hiç şaşırtmadı :  ‘’Dünya’da ilk defa voleybol maçı kuralları ihlal ederek oyun alanına  giren bir tavuk yüzünden durduruldu’’!  Bu arada eşim telefon ile arayıp benden durumu sorgulamaya çalıştı;  benim olduğum yerde böyle vakalar olurmu hiç diye yanıt verdimse de ‘’ inanmadım ama hadi inanmış gibi olayım ‘’ dedi. Tavuğa bakarmısınız, neredeyse hanım ile aramızı açacaktı yaramaz güzellik. Unutmadan yazayım tavuğumuzu yakalamaya teşebbüste bulunan  yardımcı hakem arkadaşımız ki , sonradan Çanakkale İli hakemi olduğunu öğrendim ; festival boyunca birkaç kez değişik salonlardaki maçlarda kendisi ile karşılaştık, birbirimizi görünce ikimiz de gülmeye başlıyorduk,  ama  inanın  bir kelime dahi konuşmadan sadece gülüşüp duruyorduk. Ne diyelim böyle misafir  düşman başına , onun sayesinde  yeni dostlar  kazandık, arkadaşlar edindik. 

Ah voleybol ah, sen nelere kadirsin, güzellikleri hep sizleri bulsun, aşkı ve  şakaları hep gönüllerinizde  yaşasın.

Mehmet NİLMEN - Voleybol Yazarı